سعدون مجنونسعدون مجنون، از عاقلان دیوانه‌نما و اهالی بصره در قرن سوم قمری بود. از او گفتار شیرین و نظم و نثر زیبایی به‌جای مانده است. ۱ - معرفی اجمالیابوعطا سعید، ملقب به سعدون از اهالی بصره بود. او از عاقلان دیوانه‌ها و از خردمندان دیوانه‌نما بود. گفتار شیرین و نظم و نثر زیبایی از او به‌جای مانده است. در شهرها سیاحت می‌کرد و اخبار و گفته‌هایش ثبت شده است. سعید از اولیاءالله بود. او به مصر نزد ذوالنون مصری رفت و از او پرسید: «ای ذوالنون! قلب آدمی چه زمانی پس از این اسارت، امارت خواهد یافت؟»؛ ذوالنون پاسخ داد: «هنگامی که خبیر [خداوند] به ضمیر آدمی بنگرد و جز خود را در آن نبیند».از جمله سروده‌های سعید، این شعر است: «ای کسی که به خواستگاری دنیا رفته‌ای! بدان! دنیا هر روز رفیقی می‌گیرد. دنیا چه رفتار زشتی با خواستگاران خود دارد؛ آنان را به‌عمد گروه گروه می‌کُشد! در همان‌حال که مردی را به همسری می‌گیرد، جای دیگری، کسی را جایگزین او کرده، نرد عشق با وی می‌بازد. من فریفته شده‌ام و پوسیدگی و زوال اندک اندک درون من کارگر می‌افتد. ای مردم! برای مردن توشه برگیرید؛ که منادی مرگ بانگ رحیل سرداده است». ۲ - پانویس
۳ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۷۷. |